Dag 11 Rincon de la Vieja Nationaal Park
Na het ontbijt rijden we een half uurtje tot aan het Nationaal Park van Rincon de la Vieja. In het park bevinden zich verschillende vulkanen en het gebied leent zich uitstekend voor korte en lange wandeltochten. Tussen de opstijgende mistflarden en zwaveldampen loop ik langs kokend hete, kolkende modderpoelen. Het eerste stuk is een dicht bebost gebied vol met wurgvijgen, het is dan echt uitkijken voor waar je je voeten zet want de wortels en stengels van de wurgvijgen liggen dik op de gond. Het tropisch bergwoud zit vol met exotische vogel- en diersoorten. Hier zie ik voor de tweede keer neusbeertjes, het zijn schattige, vrij tamme dieren die enkel bij mensen langskomen om te zien of er iets te eten valt :-) Ook zie ik een enorm grote vogel in een struik maar kan er spijtig genoeg niet dicht bij...net een tropische kalkoen. Zwaveldampen komen af en toe eens voorbij en ik herrinner me mijn verblijf in Rotorua te Nieuw Zeeland. Zwaveldampen hebben de geur van rotte eieren, niet al te fris dus :-) Na een lange wandeling ga ik terug naar het Hotel om een namiddag te genieten van het zwembad. s'Avonds niet veel gegeten en vroeg gaan slapen.
Monteberde - Rincon de la Vieja
Dag 10 Reisdag
We vertrekken vroeg naar de noordelijk gelegen provincie Guanacaste, we stoppen s'middags voor een hapje in Liberia, bezoeken een prachtige precolombiaanse kerk en rijden verder door naar Rincon de la Vieja. Vooraleer we aan, onze accomodatie aankomen, stoppen we nog even aan een prachtige waterval... als ik dit "Blue Lagoonachtig" tafereel bekijk, krijg ik een krop in de keel.....ook zien we rotstekeningen die door de oude indianenstammen zijn aangebracht... het lijken wel hierogliefen... Costa Rica blijft me elke dag verassen. Als we toekomen aan onze Lodge, breng ik mijn tas naar de kamer en ga het steppeachtige landschap te paard ontdekken. Mijn begeleider is Jimmy, een (oer)oude zuidamerikaanse cowboy. We rijden tot in een vallei waar we een fantastisch uitzicht hebben op de vulkaan en zetten ons in het gras en laten de paarden grazen. Het uitzicht, de geur en het gevoel zijn niet te beschrijven...het doet me een beetje terugdenken aan mijn verblijf in de Pampas in Argentinië. Terug aan de Lodge is het al aan het schemeren dus geen tijd meer voor een verfrissende duik in het zwembad, ik ga me snel douchen en wandel dan het donkere pad af richting restaurant. Ik zet me aan tafel met een paar medereizigers en we wisselen ideën en ervaringen van de dag. Op een gegeven moment krijg ik voor de tweede keer een huivering tijdens mijn verblijf in Costa Rica, ik zie langs mijn ooghoek een zwarte schaduw bewegen ......schuin achter me,... stokstijf draai ik me om en besef dat er op een paar meter afstand een mega lelijke, behaarde vieze vogelspin op haar gemak aan het voorbij wandelen is... Op dat moment krijg ik een flash back van mijn telefoon gesprek met Lorenzo eerder op de dag... "Mamina, als je een grote spin ziet, neem dan een foto he"........ Ik ren naar mijn hut, neem mijn camera en ren dan terug richting restaurant. Ondertussen is de spin een boom ingekropen en Michael wijst ze me aan. Het is pikdonker dus mijn flash doet het niet van 2 meter afstand... met knikkende benen ga ik een beetje dichter, strek mijn armen en begin erop los te trekken... verschiet ervan dat het beestje niet verblind uit de boom is gevallen... Na het spinnenavontuur had ik niet veel honger meer, ben op weg naar mijn hut nog stinkdiertjes en een uil tegengekomen. Rusteloze nacht :-) Kon spin maar niet vergeten :-)
We vertrekken vroeg naar de noordelijk gelegen provincie Guanacaste, we stoppen s'middags voor een hapje in Liberia, bezoeken een prachtige precolombiaanse kerk en rijden verder door naar Rincon de la Vieja. Vooraleer we aan, onze accomodatie aankomen, stoppen we nog even aan een prachtige waterval... als ik dit "Blue Lagoonachtig" tafereel bekijk, krijg ik een krop in de keel.....ook zien we rotstekeningen die door de oude indianenstammen zijn aangebracht... het lijken wel hierogliefen... Costa Rica blijft me elke dag verassen. Als we toekomen aan onze Lodge, breng ik mijn tas naar de kamer en ga het steppeachtige landschap te paard ontdekken. Mijn begeleider is Jimmy, een (oer)oude zuidamerikaanse cowboy. We rijden tot in een vallei waar we een fantastisch uitzicht hebben op de vulkaan en zetten ons in het gras en laten de paarden grazen. Het uitzicht, de geur en het gevoel zijn niet te beschrijven...het doet me een beetje terugdenken aan mijn verblijf in de Pampas in Argentinië. Terug aan de Lodge is het al aan het schemeren dus geen tijd meer voor een verfrissende duik in het zwembad, ik ga me snel douchen en wandel dan het donkere pad af richting restaurant. Ik zet me aan tafel met een paar medereizigers en we wisselen ideën en ervaringen van de dag. Op een gegeven moment krijg ik voor de tweede keer een huivering tijdens mijn verblijf in Costa Rica, ik zie langs mijn ooghoek een zwarte schaduw bewegen ......schuin achter me,... stokstijf draai ik me om en besef dat er op een paar meter afstand een mega lelijke, behaarde vieze vogelspin op haar gemak aan het voorbij wandelen is... Op dat moment krijg ik een flash back van mijn telefoon gesprek met Lorenzo eerder op de dag... "Mamina, als je een grote spin ziet, neem dan een foto he"........ Ik ren naar mijn hut, neem mijn camera en ren dan terug richting restaurant. Ondertussen is de spin een boom ingekropen en Michael wijst ze me aan. Het is pikdonker dus mijn flash doet het niet van 2 meter afstand... met knikkende benen ga ik een beetje dichter, strek mijn armen en begin erop los te trekken... verschiet ervan dat het beestje niet verblind uit de boom is gevallen... Na het spinnenavontuur had ik niet veel honger meer, ben op weg naar mijn hut nog stinkdiertjes en een uil tegengekomen. Rusteloze nacht :-) Kon spin maar niet vergeten :-)
Monteverde
Dag 9 Canopy - Hangbruggen Monteverde
Met nog een slaapkop stap ik heel vroeg vanmorgen op het minibusje richting het natuurreservaat van Montverde. Als we aankomen krijgen we een helm, een harnas en een catrol :-). Na een duidelijke instructie beginnen we aan de klim op de eerste platforms hoog in de bomen. Via kabels zweef je van platform naar platform tussen de boomtoppen. Deze platforms werden initieel aangelegd door biologen om de natuur en het leven in het nevelwoud te bestuderen en godzijdank hebben een paar slimmerikken er ook een attractie van gemaakt want ik beleef hier reuze pret ! Ik voel me een echte Jane in de jungle. 15 kabels op 100 m hoogte en een gemiddelde lengte van 500m... het is volop genieten. Aan het einde van de tour is er nog een Tarzan swing, een soort bungy maar dan voor watjes :-), ... (dat is mijn mening als ervaren bungyspringster). Na het tarzan en Jane avontuur, maak ik nog een drie uur durende wandeling door het nevelwoud, lags smalle padjes en hangbruggen die hoog boven het nevelwoud gespannen zijn en je op een bijzondere manier het bos doen beleven. Een tocht door het nevelwoud is een betoverende ervaring die je nooit meer vergeet. Heel bijzonder is de verscheidenheid aan microklimaten die op hele korte afstand van elkaar dramatisch verschillen en een dagtocht levert bijna altijd afwisselend mist, zon en regen bij een gemiddelde temperatuur van zo'n 18 graden. Door de hoge luchtvochtigheid zijn de woudreuzen hier begroeid met een weelde aan bromelia's, orchideeën, varens, hertshoorns en mossen. Hier broedt ook de prachtig roodgroen gevederde, schuwe quetzal maar het is me niet gegund... ik krijg hem niet te zien. Bij de uitgang hangt een waterbakje in een boom waar tientallen kolibries komen drinken. Ze zijn niet echt bang voor toeschouwers en je kunt ze daarom vrij dicht benaderen. In het zonlicht schitteren ze prachtig groen, blauw en talloze andere tinten maar ze zijn spijtig genoeg moeilijk te fotograferen dus na een paar mislukte pogingen geef ik het op en begeef me naar het plaatselijke restaurantje. Verder op de dag, lekker niets doen in de tuin van de Lodge.. S'nachts is er een storm en ik heb het gevoel dat mijn hut elk moment kan wegwaaien...
Met nog een slaapkop stap ik heel vroeg vanmorgen op het minibusje richting het natuurreservaat van Montverde. Als we aankomen krijgen we een helm, een harnas en een catrol :-). Na een duidelijke instructie beginnen we aan de klim op de eerste platforms hoog in de bomen. Via kabels zweef je van platform naar platform tussen de boomtoppen. Deze platforms werden initieel aangelegd door biologen om de natuur en het leven in het nevelwoud te bestuderen en godzijdank hebben een paar slimmerikken er ook een attractie van gemaakt want ik beleef hier reuze pret ! Ik voel me een echte Jane in de jungle. 15 kabels op 100 m hoogte en een gemiddelde lengte van 500m... het is volop genieten. Aan het einde van de tour is er nog een Tarzan swing, een soort bungy maar dan voor watjes :-), ... (dat is mijn mening als ervaren bungyspringster). Na het tarzan en Jane avontuur, maak ik nog een drie uur durende wandeling door het nevelwoud, lags smalle padjes en hangbruggen die hoog boven het nevelwoud gespannen zijn en je op een bijzondere manier het bos doen beleven. Een tocht door het nevelwoud is een betoverende ervaring die je nooit meer vergeet. Heel bijzonder is de verscheidenheid aan microklimaten die op hele korte afstand van elkaar dramatisch verschillen en een dagtocht levert bijna altijd afwisselend mist, zon en regen bij een gemiddelde temperatuur van zo'n 18 graden. Door de hoge luchtvochtigheid zijn de woudreuzen hier begroeid met een weelde aan bromelia's, orchideeën, varens, hertshoorns en mossen. Hier broedt ook de prachtig roodgroen gevederde, schuwe quetzal maar het is me niet gegund... ik krijg hem niet te zien. Bij de uitgang hangt een waterbakje in een boom waar tientallen kolibries komen drinken. Ze zijn niet echt bang voor toeschouwers en je kunt ze daarom vrij dicht benaderen. In het zonlicht schitteren ze prachtig groen, blauw en talloze andere tinten maar ze zijn spijtig genoeg moeilijk te fotograferen dus na een paar mislukte pogingen geef ik het op en begeef me naar het plaatselijke restaurantje. Verder op de dag, lekker niets doen in de tuin van de Lodge.. S'nachts is er een storm en ik heb het gevoel dat mijn hut elk moment kan wegwaaien...
La Fortuna - Monteverde
Dag 8 Reisdag
Vanmorgen staan we vroeg op en reizen we naar één van de beroemdste natuurgebieden ter wereld, het Monteverde Cloud Forest (nevelwoud), één van de redenen waar ik echt voor naar Costa Rica ben gekomen. De reis naar 'de groene berg' is al een avontuur op zich en wordt beloond met schitterende vergezichten. Het is een hobbelende rit van ongeveer een vijftal uur. In Santa Elena is al direkt een temparatuursverschil te merken, dus mijn fleecje komt hier echt wel van pas. Ik loop er een beetje rond, drink een lekkere ananas juice in "the tree house" en begeef me dan met de rest naar ons verblijf voor de twee volgende nachten. We slapen in een lodge met een grote tuin vol prachtige bloemen en hier zie ik voor het eerst de Morphovlinder. Daar ik nog altijd hoge koorts heb, brengt Luc me naar het plaatselijke ziekenhuis. Na een langdurig onderzoek is de diagnose van de dokter: Malaria.... wat bijna onmogelijk is doordat de incubatie tijd van malaria minstens 21 dagen is en ik ben hier nog maar 5 dagen!! Ik vertrek met een viessmakend middeltje en $80 dollar armer richting Lodge. Na het eten, op de terugweg naar mijn kamer, krijg ik mijn eerste huivering... een schorpioen ! Ik laat het beestje waar het is maar als ik in mijn kamer toekom begin ik aan een mega inspectie, onder het bed, matras en lakens... in de douche, kast... .. ik trek mijn trainingspak aan, doe een dik paar kousen aan en ga slapen of beter gezegd "poging tot" heb eerlijk gezegd deze nacht géén oog toe gedaan en dit maal niet alleen door de koorts :-).
Vanmorgen staan we vroeg op en reizen we naar één van de beroemdste natuurgebieden ter wereld, het Monteverde Cloud Forest (nevelwoud), één van de redenen waar ik echt voor naar Costa Rica ben gekomen. De reis naar 'de groene berg' is al een avontuur op zich en wordt beloond met schitterende vergezichten. Het is een hobbelende rit van ongeveer een vijftal uur. In Santa Elena is al direkt een temparatuursverschil te merken, dus mijn fleecje komt hier echt wel van pas. Ik loop er een beetje rond, drink een lekkere ananas juice in "the tree house" en begeef me dan met de rest naar ons verblijf voor de twee volgende nachten. We slapen in een lodge met een grote tuin vol prachtige bloemen en hier zie ik voor het eerst de Morphovlinder. Daar ik nog altijd hoge koorts heb, brengt Luc me naar het plaatselijke ziekenhuis. Na een langdurig onderzoek is de diagnose van de dokter: Malaria.... wat bijna onmogelijk is doordat de incubatie tijd van malaria minstens 21 dagen is en ik ben hier nog maar 5 dagen!! Ik vertrek met een viessmakend middeltje en $80 dollar armer richting Lodge. Na het eten, op de terugweg naar mijn kamer, krijg ik mijn eerste huivering... een schorpioen ! Ik laat het beestje waar het is maar als ik in mijn kamer toekom begin ik aan een mega inspectie, onder het bed, matras en lakens... in de douche, kast... .. ik trek mijn trainingspak aan, doe een dik paar kousen aan en ga slapen of beter gezegd "poging tot" heb eerlijk gezegd deze nacht géén oog toe gedaan en dit maal niet alleen door de koorts :-).
La Fortuna
Dag 7 La Fortuna - Arenal
Ik sta vroeg op, geniet van een fruit ontbijt en begeef me dan naar de minibus die ons opwacht om naar het Arenal nationaal park te brengen. Uit het niets verschijnen de conische contouren van de 1.633 meter hoge Arenal-vulkaan, één van de meest actieve ter wereld.
We stappen het nationaal park binnen en na een uurtje stappen komen we aan de voet van de vulkaan aan,... we horen hem grommen en af en toe voel je zelfs de grond lichtjes beven. De gedachte aan een erruptie van de vulkaan en het feit dat je nergens heen kan is wel angstaanjagend en het maakt het hele gebeuren nog spannender. In 1968 barstte de vulkaan volkomen onverwacht en zeer explosief uit, en sindsdien spuwt hij een paar maal per uur gaswolken en gloeiende brokken lava.
Ik sta vroeg op, geniet van een fruit ontbijt en begeef me dan naar de minibus die ons opwacht om naar het Arenal nationaal park te brengen. Uit het niets verschijnen de conische contouren van de 1.633 meter hoge Arenal-vulkaan, één van de meest actieve ter wereld.
We stappen het nationaal park binnen en na een uurtje stappen komen we aan de voet van de vulkaan aan,... we horen hem grommen en af en toe voel je zelfs de grond lichtjes beven. De gedachte aan een erruptie van de vulkaan en het feit dat je nergens heen kan is wel angstaanjagend en het maakt het hele gebeuren nog spannender. In 1968 barstte de vulkaan volkomen onverwacht en zeer explosief uit, en sindsdien spuwt hij een paar maal per uur gaswolken en gloeiende brokken lava.We blijven een tijdje zitten om van het spektakel te genieten en beginnen dan aan een 2 uur durende wandeling langs paden van versteende lava. Wat me opvalt zijn de ééndagsorchideën die tussen de lavastenen groeien... witte, roze en paarse bloemen tussen zwarte lavasteen...MOOI !
Caño Negro reservaat - warmwaterbronnen van Tabacón
Dag 6 Caño Negro - Tabacon
Ik sta op, neem een douche en probeer dan een poging te doen om te ontbijten. Buiten ananas en een beetje papaya krijg ik niets binnen. Ik beslis om mee te gaan naar het Caño Negro reservaat aan de grens met Nicaragua, een waterrijk gebied vol vogels, kaaimannen, schildpadden, apen en reptielen. Bijzonder is hier de Christushagedis, die over het water kan lopen. De kaaimannen lijken wel nep, made in Taiwan als je ze ziet zitten, roerloos en afwachtend. Ook zien we een familie vleermuisjes tegen een boom, ze bewegen allemaal mooi op een rij, het lijkt wel een ritueel.... wat is de natuur toch iets ongelofelijks ! Welcome to the Garden of Eden ! (Haven't found Adam tough) :-) Als we terug richting onze lodge rijden stoppen voor lunch in een typisch toeristisch Costa Ricaans restaurantje, super kitch maar wel lekker eten. Daarna rijden we naar de warm waterbronnen van Tabacon Resort aan de voet van de vulkaan, waar we worden verwelkomd met een tropische cocktail in de schitterende tuinen van de Hot Springs.
Deze warmwaterbronnen onstaan uit de vulkaan Arenal en heet vulkaanwater wordt er afgeleid naar tal van warmwaterbaden waarin we heerlijk relaxen en aperitieven.
Badend in deze bronnen (van 20c to 60C) genieten we van het prachtige schouwspel om ons heen. Rond 19 uur gaan we terug naar het Hotel, ik kruip letterlijk terug in mijn bedje... zweten, zweten, zweten,.... hopelijk is die koorts snel voorbij.
Ik sta op, neem een douche en probeer dan een poging te doen om te ontbijten. Buiten ananas en een beetje papaya krijg ik niets binnen. Ik beslis om mee te gaan naar het Caño Negro reservaat aan de grens met Nicaragua, een waterrijk gebied vol vogels, kaaimannen, schildpadden, apen en reptielen. Bijzonder is hier de Christushagedis, die over het water kan lopen. De kaaimannen lijken wel nep, made in Taiwan als je ze ziet zitten, roerloos en afwachtend. Ook zien we een familie vleermuisjes tegen een boom, ze bewegen allemaal mooi op een rij, het lijkt wel een ritueel.... wat is de natuur toch iets ongelofelijks ! Welcome to the Garden of Eden ! (Haven't found Adam tough) :-) Als we terug richting onze lodge rijden stoppen voor lunch in een typisch toeristisch Costa Ricaans restaurantje, super kitch maar wel lekker eten. Daarna rijden we naar de warm waterbronnen van Tabacon Resort aan de voet van de vulkaan, waar we worden verwelkomd met een tropische cocktail in de schitterende tuinen van de Hot Springs.
Deze warmwaterbronnen onstaan uit de vulkaan Arenal en heet vulkaanwater wordt er afgeleid naar tal van warmwaterbaden waarin we heerlijk relaxen en aperitieven.
Badend in deze bronnen (van 20c to 60C) genieten we van het prachtige schouwspel om ons heen. Rond 19 uur gaan we terug naar het Hotel, ik kruip letterlijk terug in mijn bedje... zweten, zweten, zweten,.... hopelijk is die koorts snel voorbij.
Punta Cocles - La Fortuna
Dag 5 Reisdag
Vandaag sta ik op met hoge koorts, hoofdpijn en pijn aan de nieren. Daar het een reisdag is, installeer ik me op de achterbank van de bus, krijg medicatie van één van mijn medereizigers en slaap bijna heel de rit naar Arenal, één van de meest actieve vulkanen ter wereld. Ik stap enkel uit aan de bananenplantage en fabriek van Del Monte om het verwerkingsprocess van de bananen waar te nemen en een paar foto's te nemen.
Aangekomen in de Lodge te La Fortuna, ben ik ondersteboven van de schoonheid van de omgeving, we slapen letterlijk aan de voet van de vulkaan Arenal,omsingeld door een tropische tuin. De eerste avond verblijf ik op mijn kamer met koortsaanvallen tem 40,5 C, Luc komt bij me langs en overweegt om me naar het ziekenhuis te brengen maar ik beslis om het niet te doen en 2 perdolans te nemen. Ik val in slaap en zweet me heel de nacht te pletter.
Vandaag sta ik op met hoge koorts, hoofdpijn en pijn aan de nieren. Daar het een reisdag is, installeer ik me op de achterbank van de bus, krijg medicatie van één van mijn medereizigers en slaap bijna heel de rit naar Arenal, één van de meest actieve vulkanen ter wereld. Ik stap enkel uit aan de bananenplantage en fabriek van Del Monte om het verwerkingsprocess van de bananen waar te nemen en een paar foto's te nemen.
Aangekomen in de Lodge te La Fortuna, ben ik ondersteboven van de schoonheid van de omgeving, we slapen letterlijk aan de voet van de vulkaan Arenal,omsingeld door een tropische tuin. De eerste avond verblijf ik op mijn kamer met koortsaanvallen tem 40,5 C, Luc komt bij me langs en overweegt om me naar het ziekenhuis te brengen maar ik beslis om het niet te doen en 2 perdolans te nemen. Ik val in slaap en zweet me heel de nacht te pletter.
Cahuita
Dag 4 Cahuita National Park
Vanmorgen word ik rond 6 uur gewekt door een familie brulapen, het is een rare gewaarwording en een vrij Godzilla achtig geluid als men het voor de eerste keer hoord. Ik sta op, neem een douche en begeef me naar het strand voor een prachtig tafereel, de zon is juist opgekomen, kreeftjes begeven hun vlijtig richting gazon, een koningsgier vliegt boven mijn hoofd en het geruis van de golven geeft me opnieuw dat overwelmend gevoel van sereniteit en dankbaarheid.
Om 7 uur is het ontbijt klaar en ik kies terug voor fruit,... Maya girl,...I'm loosing weight baby :-) Na het ontbijt gaat het richting Cahuita National Park, een 8 km lange wandeling langs een pad in de jungle dat parallel loopt met een prachtig Blue Lagoonachtig strand: Welcome to paradise!
We zien hier luiaards, brulapen, witte capucijnaapjes, prachtige vogels, een slang (groefkopadder), mangrovebomen en moerassen. Op het einde van de baai kom ik een moeder capucijnaapje tegen met haar baby, ze is helemaal niet bang en als ik me langs de kant zet om haar te observeren loopt ze naar me toe en zet zich neer om haar baby te voeden,... ik profiteer van de gelegenheid om het tafereel te fotograferen en als ik door de lens van mijn camera kijk, krijg ik een krop in de keel en begin te huilen,... Ik mis Laura meer dan ooit, .... tranen vullen mijn gezicht en ik heb het gevoel dat moeder capucijnaapje me raar aankijkt :-) Op de terugweg word ik bekogelt door noten, ik kijk om me heen en dacht eerst dat Luc en de jongens een grap met me wouden uithalen maar al snel kom ik tot de conclusie dat het de brulapen zijn die zich bezighouden met me te bekogelen, haha...later weet Luc me te vertellen dat het vrij agressieve dieren zijn en dat ze alles wat beweegt met noten bekogelen... We lunchen in een gezellig restaurantje waar mooie kikkers in het rondspringen en daar maak ik voor het eerst kennis met de roodoogmakikker en de bluejeankikker, die laatste heeft zijn naam niet gestolen, hij heeft nl een rood bovenlijfje en blauwe billetjes . Na de lunch gaan we terug naar het hotel en kies voor een siesta. Verder op de dag nog lekker niets doen, avondeten en bedje in.
Vanmorgen word ik rond 6 uur gewekt door een familie brulapen, het is een rare gewaarwording en een vrij Godzilla achtig geluid als men het voor de eerste keer hoord. Ik sta op, neem een douche en begeef me naar het strand voor een prachtig tafereel, de zon is juist opgekomen, kreeftjes begeven hun vlijtig richting gazon, een koningsgier vliegt boven mijn hoofd en het geruis van de golven geeft me opnieuw dat overwelmend gevoel van sereniteit en dankbaarheid.
Om 7 uur is het ontbijt klaar en ik kies terug voor fruit,... Maya girl,...I'm loosing weight baby :-) Na het ontbijt gaat het richting Cahuita National Park, een 8 km lange wandeling langs een pad in de jungle dat parallel loopt met een prachtig Blue Lagoonachtig strand: Welcome to paradise!
We zien hier luiaards, brulapen, witte capucijnaapjes, prachtige vogels, een slang (groefkopadder), mangrovebomen en moerassen. Op het einde van de baai kom ik een moeder capucijnaapje tegen met haar baby, ze is helemaal niet bang en als ik me langs de kant zet om haar te observeren loopt ze naar me toe en zet zich neer om haar baby te voeden,... ik profiteer van de gelegenheid om het tafereel te fotograferen en als ik door de lens van mijn camera kijk, krijg ik een krop in de keel en begin te huilen,... Ik mis Laura meer dan ooit, .... tranen vullen mijn gezicht en ik heb het gevoel dat moeder capucijnaapje me raar aankijkt :-) Op de terugweg word ik bekogelt door noten, ik kijk om me heen en dacht eerst dat Luc en de jongens een grap met me wouden uithalen maar al snel kom ik tot de conclusie dat het de brulapen zijn die zich bezighouden met me te bekogelen, haha...later weet Luc me te vertellen dat het vrij agressieve dieren zijn en dat ze alles wat beweegt met noten bekogelen... We lunchen in een gezellig restaurantje waar mooie kikkers in het rondspringen en daar maak ik voor het eerst kennis met de roodoogmakikker en de bluejeankikker, die laatste heeft zijn naam niet gestolen, hij heeft nl een rood bovenlijfje en blauwe billetjes . Na de lunch gaan we terug naar het hotel en kies voor een siesta. Verder op de dag nog lekker niets doen, avondeten en bedje in.San Jose - Sequirres - Punta Cocles
Dag 3 Wildwater Rafting Rio Pacuare
Om 6 uur ga ik lekker ontbijten, papaya, ananas en watermeloen, en begeef ma daarna naar de receptie van het hotel waar David me komt ophalen voor een Raftingsavontuur.
We beginnen aan een twee uur durende trip langs de Pan American Highway richting Sequirres, waar we aan onze afdaling zullen beginnen van de Rio Pacuare. De rit op de Pan American Higway is al een avontuur op zich en ik ben opgelucht als we heelhuids in het raftcenter aankomen. We krijgen een veiligheidsbriefing, kleden ons om en begeven ons naar de rivier . Aan de rivier liggen 4 rafts met elk een gids, ik kies de grootste, sterkst uitziende en de knapste natuurlijk, zijn naam is Abel, hij geeft ons de peddels, een 15 min durende briefing : peddel left, backward right, get down enz, enz , als hij klaar is zetten we ons in de juiste positie en beginnen aan onze afdaling. Het eerste stuk is een afdaling van cat 0 tem cat 2. Onderweg zien we luiaards, leguanen en brulapen in de bomen hangen, een sterk gevoel van intense dankbaarheid overvalt me, ik word helemaal stil van de schoonheid en de rust om me heen. Af en toe als we in een canyon komen, laten we ons in het water zakken en laten ons verder drijven om af te koelen.Na een twee uur durende afdaling stoppen we langs de kant om te lunchen, een 5 de raft is ons gevolgd met met een container vol eten en drinken. We eten onze buikjes rond, genieten nog van het uitzicht en zetten onze tocht verder. Abel stoomt ons klaar voor een afdaling van cat 3 en 4 en als we aan deze moeilijke afdalingen beginnen, stroomt de adreanline door ons bloed, we zetten ons in de juiste positie en beginnen eraan, Abel schreeuwt het uit: Peddel faster, faster!! peddel backwards left, forward right, faster!! We zien twee rafts voor ons over kop gaan en we beginnen te stressen maar dankzij het fantastische teamwork en een sterke Abel blijft onze raft overeind, we schreeuwen het uit van fierheid en slaan met onze peddels een „hig five“ in de lucht... We made it!
Rond 14 uur komen we gebroken en uitgedroogd aan, we staan een half uur onder een koude douche, kleden ons om en stappen in het busje dat ons naar Porto Viejo zal brengen. 3 uur daarna komen we aan in het Hotel, we brengen onze bagage naar de kamer. We aperitieven, eten een lekker visje en om 20 uur ga ik naar bed... What a day !
Om 6 uur ga ik lekker ontbijten, papaya, ananas en watermeloen, en begeef ma daarna naar de receptie van het hotel waar David me komt ophalen voor een Raftingsavontuur.
We beginnen aan een twee uur durende trip langs de Pan American Highway richting Sequirres, waar we aan onze afdaling zullen beginnen van de Rio Pacuare. De rit op de Pan American Higway is al een avontuur op zich en ik ben opgelucht als we heelhuids in het raftcenter aankomen. We krijgen een veiligheidsbriefing, kleden ons om en begeven ons naar de rivier . Aan de rivier liggen 4 rafts met elk een gids, ik kies de grootste, sterkst uitziende en de knapste natuurlijk, zijn naam is Abel, hij geeft ons de peddels, een 15 min durende briefing : peddel left, backward right, get down enz, enz , als hij klaar is zetten we ons in de juiste positie en beginnen aan onze afdaling. Het eerste stuk is een afdaling van cat 0 tem cat 2. Onderweg zien we luiaards, leguanen en brulapen in de bomen hangen, een sterk gevoel van intense dankbaarheid overvalt me, ik word helemaal stil van de schoonheid en de rust om me heen. Af en toe als we in een canyon komen, laten we ons in het water zakken en laten ons verder drijven om af te koelen.Na een twee uur durende afdaling stoppen we langs de kant om te lunchen, een 5 de raft is ons gevolgd met met een container vol eten en drinken. We eten onze buikjes rond, genieten nog van het uitzicht en zetten onze tocht verder. Abel stoomt ons klaar voor een afdaling van cat 3 en 4 en als we aan deze moeilijke afdalingen beginnen, stroomt de adreanline door ons bloed, we zetten ons in de juiste positie en beginnen eraan, Abel schreeuwt het uit: Peddel faster, faster!! peddel backwards left, forward right, faster!! We zien twee rafts voor ons over kop gaan en we beginnen te stressen maar dankzij het fantastische teamwork en een sterke Abel blijft onze raft overeind, we schreeuwen het uit van fierheid en slaan met onze peddels een „hig five“ in de lucht... We made it!
Rond 14 uur komen we gebroken en uitgedroogd aan, we staan een half uur onder een koude douche, kleden ons om en stappen in het busje dat ons naar Porto Viejo zal brengen. 3 uur daarna komen we aan in het Hotel, we brengen onze bagage naar de kamer. We aperitieven, eten een lekker visje en om 20 uur ga ik naar bed... What a day !
San Jose
Dag 2 Kennismaking San José
Om 6 uur s'morgens ben ik klaar wakker,de jetlag negerend ga ik na een lekker ontbijt op pad in San José. Een behoorlijk westerse stad hetgeen even wennen is als je net naar de andere kant van de wereld bent gevlogen voor alles behalve merkkledingwinkels en uit speakers schallende R&B. Eerst bezoek ik het Nationaal museum dan het goudmuseum waarbij vooral het goudmuseum eruit sprong. Fascinerend hoe de indianen gouden beelden wisten te smeden met geavanceerde procédés en met slechts eenvoudige middelen zoals hars, klei en hout. Het nationale theater was een rare gewaarwording. Het is geheel opgetrokken in Europese stijl en een paar Europese schilderijen hangen in een vrij toegankelijke zijkamer. Na deze gezien te hebben kom ik al vrij snel tot de conclusie dat ik hiervoor niet naar Costa Rica ben gekomen en ik besluit dan ook om op een terras in de stad te gaan zitten, een paar lekkere witte wijntjes te drinken en dan een siesta te gaan doen in mijn hotel kamer. Om 19 uur word ik gewekt door de telefoon, het is Luc die vraagt of ik mee uit ga eten, half in slaap wijs ik zijn uitnodiging af en slaap verder..... om 2 uur s'nachts word ik klaar wakker,.... damn ik kan echt niet meer slapen... god zei dank heb ik een paar sudokus bij en tot 05.30 hou ik me daar mee bezig.... exciting isn't it :- )
Om 6 uur s'morgens ben ik klaar wakker,de jetlag negerend ga ik na een lekker ontbijt op pad in San José. Een behoorlijk westerse stad hetgeen even wennen is als je net naar de andere kant van de wereld bent gevlogen voor alles behalve merkkledingwinkels en uit speakers schallende R&B. Eerst bezoek ik het Nationaal museum dan het goudmuseum waarbij vooral het goudmuseum eruit sprong. Fascinerend hoe de indianen gouden beelden wisten te smeden met geavanceerde procédés en met slechts eenvoudige middelen zoals hars, klei en hout. Het nationale theater was een rare gewaarwording. Het is geheel opgetrokken in Europese stijl en een paar Europese schilderijen hangen in een vrij toegankelijke zijkamer. Na deze gezien te hebben kom ik al vrij snel tot de conclusie dat ik hiervoor niet naar Costa Rica ben gekomen en ik besluit dan ook om op een terras in de stad te gaan zitten, een paar lekkere witte wijntjes te drinken en dan een siesta te gaan doen in mijn hotel kamer. Om 19 uur word ik gewekt door de telefoon, het is Luc die vraagt of ik mee uit ga eten, half in slaap wijs ik zijn uitnodiging af en slaap verder..... om 2 uur s'nachts word ik klaar wakker,.... damn ik kan echt niet meer slapen... god zei dank heb ik een paar sudokus bij en tot 05.30 hou ik me daar mee bezig.... exciting isn't it :- )
Amsterdam - Miami - San Jose
Dag 1 Amsterdam - Miami: Nadat M me heeft afgezet op Schiphol, ga ik op mijn gemak naar de checkin, ga nog lekker iets eten en begeef me naar de gate. Het vliegtuig is goed op tijd en om stipt 13.40 stijgen we op.... Girls believe it or not maar aan boord ben ik omringd door het Antillaanse elftal dat zich naar Nicaragua begeeft om daar de voorrondes van het WK te gaan spelen....NIETS IS TOEVAL.... Anyway,... de reis verloopt in uitstekend gezelschap en voor we het beseffen landen we in Miami. Ondertussen ben ik een expert in het invullen van allerlei soorten formulieren die ontheffing verlenen voor een visum en customs declarations, vervolgens staan we anderhalf uur in de rij voor de paspoortcontrole waardoor we voldoende tijd hebben voor het invullen van een derde formulier. Tijdens de controle wordt van zowel de linker- als de rechterwijsvinger een digitale vingerafdruk afgenomen en worden we op de foto gezet. Welcome to America. De hele procedure neemt zoveel tijd in beslag dat we moeten rennen voor onze aansluitende vlucht naar San José.
Miami - San José: Om middernacht Belgische tijd heb ik nog niet kunnen slapen waardoor ik verkeer in een tot nu toe onontdekte staat van bewustzijn. De vlucht zal drie uur duren en doordat het vrij saai is omdat mijn voetballertjes allemaal slapen, begeef ik me naar achter en installeer me bij Juan en Jorge op de jumpseat met een lekker glas wijn... We gaan bijna landen en eerlijk gezegd kijk ik uit naar vaste grond onder mijn voeten. Helemaal gebroken aangekomen op het vliegveld van San José staat Luc ons al op te wachten. Na ± 20 minuten komen we aan in het Balmoral Hotel en kruip letterlijk in mijn bedje.....
Buenas Noches
Miami - San José: Om middernacht Belgische tijd heb ik nog niet kunnen slapen waardoor ik verkeer in een tot nu toe onontdekte staat van bewustzijn. De vlucht zal drie uur duren en doordat het vrij saai is omdat mijn voetballertjes allemaal slapen, begeef ik me naar achter en installeer me bij Juan en Jorge op de jumpseat met een lekker glas wijn... We gaan bijna landen en eerlijk gezegd kijk ik uit naar vaste grond onder mijn voeten. Helemaal gebroken aangekomen op het vliegveld van San José staat Luc ons al op te wachten. Na ± 20 minuten komen we aan in het Balmoral Hotel en kruip letterlijk in mijn bedje.....
Buenas Noches
Enige achtergrondinformatie
Land en landschap :Costa Rica heeft een oppervlakte van 51.100 km². Er zijn twee lange kuststroken; één aan de Caribische zee en de andere aan de Stille Oceaan. De kustvlakten zijn laag maar daartussen liggen lange bergketens van vulkanische oorsprong. De hoogste top van het land; de Cerro Chirripó is ruim 3800 m hoog. Costa Rica heeft twee buurlanden: Nicaragua in het noorden en Panama in het zuiden. Een heel groot deel van Costa Rica is beschermd natuurgebied. Het land leent zich hier ook voor omdat het in vroeger tijden weliswaar gekoloniseerd is door de Spanjaarden maar daarna relatief met rust is gelaten omdat er niet veel waardevolle spullen (lees: goud) te halen vielen. Met 200 soorten zoogdieren, 350 reptielen en amfibieën, 850 vogels, 10.000 planten en zo'n 40.000 insecten beschikt Costa Rica over een enorme biologische rijkdom. Zeker wanneer je het kleine formaat van het land in aanmerking neemt. Costa Rica heeft regenwouden, nevelwouden, actieve vulkanen, savannen, mangrovebossen, hooggebergte, palmstranden en koraalriffen. Met zijn vier miljoen inwoners is Costa Rica een relatief dun bevolkt land. San José is de hoofdstad en hier spelen de meeste economische, culturele en politieke activiteiten zich grotendeels af. Het ligt in het centrale hoogland en is omringd door vulkanen die je te allen tijde kunt zien. Zodra je San José verlaat, maak je een soort reis in de tijd en is er alleen nog maar rust en natuur om je heen. Het oostelijke deel van Costa Rica is vooral bekend om zijn bananenplantages en herbergt ook de belangrijkste schildpaddenbroedplaatsen ter wereld in het Tortuguero Nationaal Park. De westkant heeft de mooiste stranden en is een aaneenschakeling van idyllische baaitjes.
Flora en Fauna:
De flora en fauna van Costa Rica is ronduit uitbundig. De hele regio kenmerkt zich door grote klimaatsverschillen; een bergketen, die voor een deel uit vulkanen bestaat, deelt het gebied in tweeën. Het westelijke kustgebied heeft door de specifieke regentijd een aparte flora die voornamelijk uit semi-tropische regenwouden bestaat. Deze voor een groot deel onaangetaste wouden herbergen nog bijzondere soorten als de pijlgifkikkers, jaguars en doodshoofdaapjes. De bergketen heeft weer een geheel eigen vegetatie. De hellingen bestaan voor een groot deel uit regen- en nevelwoud. Beroemd voorbeeld hiervan is het Monteverde Nevelwoud, waar de schitterende quetzal voorkomt, de heilige vogel van de Maya's. Bovendien zijn hier uitzonderlijk veel kolibriesoorten te zien. Het oostelijke laagland bestaat voor een groot deel uit tropische jungle die plaats heeft moeten maken voor plantages. Toch zijn er nog veel mooie plekjes waar je 's ochtends door brulapen wordt gewekt. Heel bijzonder in dit gebied is het Tortuguero N.P. waar vanaf juli tot oktober de groene schildpad in zeer grote aantallen (de zgn. arribada's) eieren komen leggen.
Bevolking:
De ongeveer 4 miljoen inwoners (71 inwoners per km²) van Costa Rica, 'Tico's' en 'Tica's' genoemd, zijn overwegend (95%) afstammelingen van de Europeanen (lees: Spanjaarden) en zijn merendeels katholiek. In de tijd van de kolonisatie hebben Europese ziektes het grootste deel van de indígenas uitgewist. Minder dan twee procent van de bevolking is van negroïde afkomst. De meesten stammen af van Jamaicaanse slaven, die in de vorige eeuw werden ingezet op de bananenplantages. Zij wonen hoofdzakelijk in de provincie Limón aan de Caribische kust. De oorspronkelijke Indiaanse bevolking maakt heden ten dage iets meer dan één procent van de totale bevolking uit. Gezien de geringe culturele invloed van de indianen en de grote Europese inbreng mag duidelijk zijn dat voor de meeste mensen de natuur een grotere aantrekkingskracht uitoefent dan de cultuur.
Godsdienst:
Het grootste gedeelte van de bevolking van Costa Rica is aanhanger van het rooms-katholieke geloof, opgelegd door de Spaanse kolonisten, die het geloof als belangrijk machtsmiddel gebruikten voor de onderdrukking. In Costa Rica is 85% van de bevolking Rooms-katholiek en 15% Protestant.
Klimaat:
Costa Rica heeft een tropisch klimaat en de temperaturen zijn eerder afhankelijk van de hoogteverschillen dan van de tijd van het jaar, variërend tussen de twintig graden in het hoogland tot zo'n dertig graden aan de kusten. Er zijn aan de Stille Oceaankant en in de Centrale Vallei twee seizoenen: de regentijd en de droge tijd. De droge tijd (of zomer) duurt van eind december tot en met april, en het regenseizoen (of winter) duurt van april tot en met november. In het regenseizoen staat alles prachtig in bloei en is het veel groener, waardoor de Costa Ricanen zelf spreken van 'groen seizoen'. De ochtenden zijn meestal mooi zonnig, waarna het 's middags tot een bui kan komen die alles lekker afkoelt.
Beste reistijd:
Je kunt het gebied het hele jaar bezoeken. De Caribische kant is vochtiger en buien komen hier het hele jaar door voor. Ze zullen je vakantiegenot echter geenszins beïnvloeden.
Reisdocumenten:
Reizigers die Costa Rica willen bezoeken, moeten beschikken over een geldig internationaal paspoort dat nog minstens 6 maanden geldig is na terugkomst. Een visum is niet vereist.De verstrekte informatie m.b.t. reisdocumenten is enkel geldig voor Belgen. Reizigers met een andere, zelfs dubbele nationaliteit, of van een andere origine of houders van een niet-Belgische reispas dienen zich te bevragen bij de ambassade van hun bestemming en eventuele transit. Deelnemers onder de 18 jaar dienen in het bezit te zijn van een eigen internationaal reispasoort (meer inlichtingen hierover bij je gemeente).
Abonneren op:
Posts (Atom)
